Zaniedbywanie swoich obowiązków wobec dziecka..

Zaniedbywanie swoich obowiązków wobec dziecka..


W ostatnim czasie często słyszymy o sytuacjach w rodzinie, które nie powinny mieć miejsca. Rodzicom zdarza się nie upilnować swoich pociech lub z drugiej strony dopuszczają się wobec dzieci karygodnych czynności. Często w mediach słyszy się o dotkliwym pobiciu kilku miesięcznych dzieci co rodzi pytanie: czy rodzice radzą sobie z wychowaniem ?

Wychowanie polega na licznych oddziaływaniach na człowieka współtworzących jego osobną indywidualność. Zgodnie z wykładnią przepisów na wychowanie składają się nie tylko zapewnianie dobrych warunków materialnych, ale także proces ten odpowiednio przygotowuje dzieci do życia w społeczeństwie. Wszystkie dysfunkcje rodzinne a także konflikty prawne w rodzinie sprawiają, że wychowanie nie spełnia swojej społecznej roli.
Najczęstszym problemem gdzie rodzice zaniedbują dzieci jest sytuacja życiowa, która powoduje wpływa na wykonywanie władzy rodzicielskiej. Artykuł 109 k.r.o. jest podstawą prawną zastosowania ograniczeń w wychowaniu dziecka przez rodziców. W rozpatrywanym problemie warto skupić się na takiej sytuacji, gdzie rodzice niewłaściwie wykonują swoje obowiązki rodzicielskie a przesłanką do zastosowania tego przepisu jest stwierdzenie, że naruszone zostało dobro dziecka. Przepis ten nakazuje sądowi podjęcie czynności do ustalenia stanu, charakteru i częstotliwości występowania zaniedbywania ze strony rodziców, które stanowią skutki pojawiających się zagrożeń dla dziecka. Statystycznie najwięcej zaniedbań rodzice dopuszczają się przez : stosowanie kar cielesnych bądź innych form przemocy; brakiem opieki spowodowaną niewłaściwą postawą rodzicielską; nasileniem konfliktów między samymi rodzicami czy trudności wychowawcze przejawiające się tym, że dziecko np. przebywa w zdemoralizowanym środowisku rówieśniczym.

O fakcie, że w rodzinie naruszane jest dobro dziecka może powiadomić każdy. Często sąsiedzi znają dobrze sytuacje rodzin w sąsiedztwie i zachodzące tam problemy, jednakże wychodzą z założenia, że lepiej się nie mieszać do problemów drugiego. Taka postawa coraz częściej powoduje, że dochodzi do tragedii. Wiadomo jest, że problem narasta w rodzinie etapowo. Pamiętajmy także o anonimowości przekazywanych informacji, możemy tylko zadzwonić na Policję, OPS-u czy organizacji, placówki zajmującej się miejscowo opieką nad dziećmi.

Sąd na wniosek instytucji podejmuje działania zmierzające do pomocy dziecku lub rodzinie. Badane są wtedy przyczyny pojawiających się problemów rodzicielskich, które doprowadzają do zaniedbywania obowiązków wychowawczych lub nadużyć władzy rodzicielskiej takich jak przemoc fizyczna. Zarządzenia sądu wydawane na podstawie art. 109 k.r.o. dotyczą sytuacji patologicznych, przyczyn przez rodziców nie zawinionych, zaniedbaniach polegających np. na dbałości o zdrowie dziecka czy zaniechaniu obowiązku szkolnego.

Należy zauważyć, że ograniczenie władzy rodzicielskiej przez wielu traktowane jest jak kara za niewywiązywanie się z obowiązków rodzicielskich, jednakże jest to forma pomocy dziecku gdy rodzice mogą przeżywać czasowe problemy w wychowaniu. Ingerencja sądu niekiedy powstrzymuje rozwijającą się sytuację która przez zaniedbywanie może doprowadzić do tragedii, która dosyć często dotyczy samego dziecka.


Read more

Kiedy sąd orzeknie rozwód? – Pozytywne przesłanki rozwodu

Kiedy sąd orzeknie rozwód? – Pozytywne przesłanki rozwodu


Pożycie małżeńskie w rozumieniu prawodawcy polega na istnieniu stabilnej sytuacji społecznej w ramach instytucji małżeństwa i jest ściśle powiązane z wzajemnymi prawami i obowiązkami małżonków zawartymi w art. 23 KRO. W myśl wspomnianego przepisu małżonkowie zobowiązani są do zachowania wierności, a także wzajemnej pomocy oraz troski o dobro wspólnie założonej rodziny.
Aby sąd mógł orzec rozwód niezbędne jest spełnienie kolejno dwóch przesłanek – zupełnego oraz trwałego rozkładu pożycia małżeńskiego.

Zupełny rozkład pożycia małżeńskiego
Polega na całkowitym ustaniu wszelkich więzi rodzinnych między małżonkami tj. więzi psychicznych, fizycznych oraz gospodarczych.
Więzi psychiczne (duchowe) to ogół uczuć i emocji łączących małżonków, które w małżeństwie ulegającym rozpadowi stopniowo wygasają lub zamieniają się w emocje negatywne w stosunku do współmałżonka.
Więzi fizyczne stanowią fizyczny kontakt obu małżonków. Sąd weryfikuje, czy kontakt fizyczny całkowicie ustał, jeśli pojawia się sporadyczny kontakt fizyczny nie ma mowy o zupełnym rozkładzie tejże więzi.
Więzi gospodarcze (materialne) są związane z materialną sytuacją rodziny. Jeżeli sytuacja tego wymaga dopuszczalne jest prowadzenie wspólnie gospodarstwa domowego.

Trwały rozkład pożycia małżeńskiego
Trwały rozkład pożycia małżeńskiego może wystąpić jedynie po wcześniejszym powstaniu zupełnego rozkładu pożycia. Polega na tym, iż wszelkie więzi, zarówno psychiczne, fizyczne, jak i gospodarcze ulegają rozkładowi i nie ma szansy na odwrócenie tego stanu rzeczy. Zatem sąd musi uznać, że nie widzi już żadnej możliwości ani perspektyw do wznowienia pożycia małżeńskiego i polepszenia sytuacji między małżonkami.

Spełnienie obu wyżej wymienionych przesłanek jest pierwszym krokiem do orzeczenia rozwodu, a ich wystąpienie dopuszcza jego orzeczenie przez sąd. Istotnym jest, że ustanie pewnych więzi niezależnie od małżonków (np. ustanie więzi materialnych lub fizycznych w wyniku choroby) może nie mieścić się w ramach pozytywnych przesłanek rozwodowych.
Jeśli małżonkowie chcą rozwodu muszą wskazać przed sądem, iż ich małżeństwo nie funkcjonuje prawidłowo, a także przedstawić przyczyny takiego stanu rzeczy. Nie ma tu znaczenia czas trwania rozkładu, liczą się jedynie konkretne fakty oraz zdarzenia mogące prowadzić do zupełnego i trwałego rozkładu pożycia, a co za tym idzie orzeczenia rozwodu.

Read more

Wysokość świadczeń alimentacyjnych na rzecz dziecka

Wysokość świadczeń alimentacyjnych na rzecz dziecka

Obowiązkiem obojga rodziców jest łożenie na dziecko aby zapewnić mu godne życie. Wysokość alimentów na rzecz dziecka sąd ustala na podstawie odpowiednich kryteriów.
Przede wszystkim sąd ma za zadanie kierować się dobrem dziecka, zatem ustala wysokość alimentacji na bazie jego usprawiedliwionych potrzeb. Można je zdefiniować jako potrzeby podstawowe, bieżące, mogące zagwarantować dziecku odpowiedni rozwój  i standardowe warunki życia. W ramy usprawiedliwionych potrzeb można zakwalifikować wyżywienie dziecka, zapewnienie mu warunków mieszkaniowych, pomocy naukowych, odzieży, a także lekarstw oraz właściwego leczenia jeśli wymaga tego stan dziecka.
Drugim z kryteriów stanowią możliwości zarobkowe rodzica mającego płacić alimenty. Należy zwrócić uwagę na wyrażenie ‘możliwości zarobkowe’, gdyż wysokość świadczeń nie jest zależna wyłącznie od rzeczywistych zarobków rodzica, lecz także od możliwych zarobków jakie dany rodzic mógłby osiągnąć dokładając należytej staranności w połączeniu z jego umiejętnościami, kwalifikacjami, wiekiem i predyspozycjami zdrowotnymi, a nie robi tego z przyczyn nieuzasadnionych.
Warto pamiętać, że dziecko ma prawo do równej stopy życiowej z rodzicami niezależnie od tego, czy żyje z nimi wspólnie, czy też nie. Zgodnie z tym stwierdzeniem rodzice mają obowiązek zapewnienia dziecku takich warunków materialnych, które będą odpowiadać warunkom, w jakich żyją sami rodzice.
Wielu zapomina o istocie świadczeń niematerialnych, czyli świadczeń osobistych. Polegają one na osobistym wkładzie i staraniach w umożliwianiu dziecku rozwoju oraz w wychowywaniu go. Odmienna będzie kwota alimentów rodzica, który wykaże aktywne zaangażowanie w życie dziecka, inna zaś, jeśli rodzic nie będzie zainteresowany kontaktami z dzieckiem, a jego wychowanie sprowadzać się będzie wyłącznie do płacenia alimentów.

Read more

Jak przygotować dziecko do rozwodu rodziców?

Jak przygotować dziecko do rozwodu rodziców?


Niewątpliwie rozwód dla dziecka jest ciężkim przeżyciem. Często dziecko nie rozumie dlaczego rodzice się rozstają i czemu już się nie kochają. Czuje się opuszczone, odepchnięte i bezradne wobec tragedii, która rozgrywa się w rodzinie na jego oczach. Rola rodziców w tym ciężkim momencie polega na tym, aby ułatwić dziecku zrozumienie zaistniałej sytuacji oraz oswojenie się z nią i zaakceptowanie nowej rzeczywistości.
Dzieci w zależności od wieku, płci i osobowości odmiennie reagują na rozwód rodziców. Aby zaoszczędzić dziecku szoku związanego z nagłym rozpadem rodziny, a tym samym złagodzić negatywne efekty tego przeżycia należy stopniowo oswajać je z nową sytuacją. Pomogą w tym przede wszystkim szczere rozmowy. Najlepiej aby rodzice powiadomili dziecko o sytuacji wspólnie. Nie ma sensu ukrywać sprawy do ostatniego momentu, wówczas dziecko straci do rodziców zaufanie. Należy też zobrazować, jak będzie wyglądało jego życie po rozwodzie, uświadomić, że zamieszka z jednym z rodziców, a z drugim będzie się mogło widywać i nie utraci z nim kontaktu. Dziecko nie może czuć, że bezpowrotnie traci jednego z rodziców.
Wspólna rozmowa powinna być odpowiednio przygotowana. Nie może być ograniczona czasowo, aby móc spokojnie objaśnić dziecku każdą wątpliwość. Najlepiej, aby rodzice przed rozmową umówili się w jaki sposób przekażą dziecku wiadomość. Rozmowa nie powinna doprowadzić do żadnych sprzeczek między rodzicami. Małżonkowie powinni również unikać wytykania sobie błędów i negatywnego mówienia o współmałżonku. W rozmowie z dzieckiem należy być cierpliwym. Rodzice muszą mieć też na uwadze, że pociecha może nie okazać im zrozumienia, w szczególności małe dziecko, któremu ciężko jest pojąć sprawy dorosłych.
Do rozmowy można przygotować się na podstawie tego typu pytań:
Co to znaczy rozwód?
Czy rodzice rozstają się już na zawsze?
Dlaczego rodzice chcą się rozwieść? Czy już się nie kochają?
Czy kochacie dziecko? (zapewnijcie je, że pomimo waszego rozstania miłość do dziecka nie wygasa)
Z kim będzie mieszkać dziecko? Gdzie zamieszkacie, a gdzie zamieszka drugie z rodziców?
Czy i jak często dziecko będzie widywać drugiego rodzica? Czy będą mieli ze sobą też inny kontakt?
Czy dziecko jest winne temu, że się rozstajecie? (udowodnij dziecku, że nie!)
Jak będzie z kontaktami z dziadkami i innymi członkami rodziny, do których dziecko jest przywiązane?
Istotne jest, aby pamiętać, że im młodsze dziecko, tym mniej szczegółów rozstania rodziców powinno poznać. Nie należy małego dziecka obarczać konfliktami rodzicieli. Starsze dzieci z pewnością będą zadawać więcej pytań i będą one bardziej szczegółowe. Należy pamiętać, że podstawą rozmowy jest zapewnienie dziecka o tym, że nie jest ono niczemu winne oraz że je kochacie.

Read more

Alimenty rodziców na rzecz dziecka

 Alimenty rodziców na rzecz dziecka


Kiedy rodzic musi płacić alimenty na rzecz dziecka?

Rodzice, niezależnie od łączącego ich stosunku prawnego, mają obowiązek płacenia alimentów na rzecz dziecka (art. 133 § 1 KRO). Obowiązek alimentacyjny rodziców wobec dziecka powstaje w chwili jego narodzenia i kończy się w momencie usamodzielnienia się. Tyczy się to zarówno małoletnich dzieci, jak również pełnoletnich, które nie są w stanie utrzymywać się samodzielnie.

W jakim wieku wygasa obowiązek alimentacyjny wobec dziecka?

Nie ma określonej granicy wiekowej, która wyznaczałaby wygaśnięcie obowiązku alimentacyjnego rodziców wobec dziecka. Obowiązek ten trwa do momentu, w którym dziecko zdobędzie odpowiednie kwalifikacje zawodowe. Dzieje się to niezależnie od wieku dziecka. Nawet, gdy osiągnie ono pełnoletność, nie wpływa to na jego sytuację prawną w obrębie alimentów, jeśli pobiera naukę na uczelni bądź w szkole i w ten sposób przyswaja wiedzę niezbędną do zdobycia odpowiednich kwalifikacji zawodowych.
W uznaniu wygaśnięcia obowiązku alimentacyjnego znaczące jest określenie, czy dotychczasowe doświadczenie zawodowe dziecka i nabyte przez wcześniej kwalifikacje, umożliwiają mu samodzielne oraz regularne pokrycie własnych środków utrzymania. Nabyte kwalifikacje oraz dotychczasowe doświadczenie muszą umożliwić dziecku zdobycie pracy, która zapewni mu odpowiedni poziom życia.  Nie może jednak nastąpić sytuacja, w której dziecko celowo uchyla się od pracy zarobkowej licząc jedynie na wpływy z alimentów. Podobnie, jeśli dziecko pełnoletnie nie przykłada się odpowiednio do nauki w szkole i nie osiąga pozytywnych wyników, a z uwagi na swoje ogólne przygotowanie do pracy ma możliwość jej podjęcia
W przypadku, gdy dziecko wskutek nabytego lub wrodzonego kalectwa, czy też niedorozwoju umysłowego nie będzie w stanie uzyskiwać zarobków aby pokryć własne środki utrzymania, obowiązek alimentacyjny rodziców wobec takiego dziecka nie ustaje w ogóle.

W jaki sposób przyznawane są alimenty na rzecz dziecka?

W sytuacji, w której dziecko zostaje pod opieką jednego z rodziców, a drugie nie ma możliwości sprawowania nad nim bezpośredniej pieczy, bo rodzice żyją w rozłączeniu, rodzic sprawujący pieczę nad dzieckiem, będący jednocześnie jego przedstawicielem ustawowym, występuje z żądaniem przyznania alimentów od drugiego małżonka. W takim przypadku sąd ma obowiązek określić wysokość kosztów, jakie musi ponieść każde z rodziców na wychowanie i utrzymanie dziecka, przy czym powinna zostać ustalona odpowiednia kwota od tego z rodziców, które nie ma dziecka u siebie, natomiast pozostałe koszty  pieniężne lub wyrażone w osobistych staraniach o wychowanie dziecka ponosi drugie z rodziców.
W przypadku rozwodu rodziców, sąd obligatoryjnie orzeka w wyroku rozwodowym co do wysokości kosztów utrzymania, jakie musi ponieść każde z rodziców na utrzymanie dziecka. Alimenty płatne są zwykle do rąk rodzica, u którego dziecko stale przebywa, terminy wpłat są miesięczne, określone odpowiednio w orzeczeniu sądu.
W sytuacji, gdy rodzice żyją w separacji lub dziecko wywodzi się ze związku pozamałżeńskiego, rodzic, który sprawuje nad dzieckiem bezpośrednią pieczę i u którego dziecko przebywa, ma prawo o wystąpienie do sądu, aby zobowiązał on drugą stronę do ponoszenia kosztów utrzymania oraz wychowania dziecka, zakładając, że drugi rodzic nie czyni tego dobrowolnie.

Kiedy rodzic może uchylić się od obowiązku płacenia alimentów na rzecz dziecka?

Rodzice nie mają możliwości uchylenia się od obowiązku alimentacyjnego argumentując, iż wykonywanie owego obowiązku stanowi dla nich nadmierny ciężar. Obowiązani są do dzielenia się z dzieckiem nawet najmniejszymi dochodami.
Jedyną podstawą do uchylenia obowiązku alimentacyjnego jest całkowity brak środków na utrzymanie siebie i dziecka po stronie zobowiązanego. Nie może być to jednak sytuacja, w której rodzic dobrowolnie zrzeka się możliwości zarobku (dotyczy to też zmiany zarobku na mniej zyskowny) lub do prawa majątkowego, bez właściwego powodu.
Możliwościami zarobkowymi zobowiązanego rodzica nie zawsze są zatem jego faktyczne zarobki, lecz w uzasadnionych przypadkach, może być to wysokość zarobków, które zobowiązany byłby w stanie uzyskać dokładając należytej staranności proporcjonalnie do swoich możliwości fizycznych i umysłowych.
W polskim orzecznictwie utrwaliła się zasada, iż dzieci posiadają prawo do równej stopy życiowej z rodzicami, co oznacza, że rodzice winni są zapewnić dziecku warunki materialne odpowiadające tym, w jakich żyją sami.

Kiedy rodzic zostaje zwolniony z obowiązku płacenia alimentów na rzecz dziecka?

Ma to miejsce jedynie w sytuacji:
a) gdy dochody z majątku dziecka są wystarczające aby pokryć koszty jego utrzymania i wychowania
b) gdy dziecko jest w stanie zaspokoić swoje uzasadnione potrzeby z innych źródeł  np.:
- renta rodzinna
- stypendium
- dochody z majątku rodzeństwa, z którym dziecko się wychowuje
- zarobki uzyskiwane w takim zakresie, w jakim dziecko powinno przyczyniać się do      pokrywania kosztów utrzymania rodziny, jeżeli mieszka u rodziców

Read more

Czy dzieci głosu nie mają?..

Czy dzieci głosu nie mają?..


Zwykło się mawiać iż dzieci głosu nie mają przy wypowiadaniu się na tematy spraw dorosłych. Wielu rodziców nie liczy się ze zdaniem swoich dzieci podczas sytuacji prawno-rodzinnych, gdzie przez obojga podejmowana jest kwestia co do wspólnego zamiaru współdecydowania w wychowaniu. Utrwalony stan postępowania rodziców przed skierowaniem sprawy do sądu, jest analogiczny. Wnioskujący rodzić chce aby dziecko pozostało z nim a nieobecny rodzic jedynie płacił alimenty oraz podejmował kontakty.

A co w sytuacji kiedy dziecko chce mieszkać z nieobecnym rodzicem wyraźnie na to wskazując? Podyktowane jest to tym, że dziecko ma bardzo dobre więzi emocjonalne i odczuwa istotny brak rodzica, który musi opuścić dom. W decyzji nigdy nie jest brane dobro dziecka a jedynie postępowanie jednego rodzica. Zawsze dziecku, obecny przy nim rodzic próbuje wytłumaczyć, że tak musi być. Jednakże zdarzają się także sytuacje tragiczne gdzie jeden z rodziców decyduje się na opuszczenie domu zabierając dziecko aby je chronić przed drugim. Sytuacja doświadczanej agresji fizycznej czy częstego dzisiaj prześladowania psychicznego. Wtedy takie postępowanie jest wytłumaczalne.

Małoletnie dziecko tj. do 18 roku życia nie ma statusu formalnego uczestnika w dotyczących go sprawach rodzinnych (SN postanowienie z 16 grudnia 1997 r; sygn.. III CZP 63/97). Ale nie oznacza to, że nie może wypowiadać się we własnej sprawie i że jego głos się nie liczy. Konwencja o prawach dziecka znając problem zobowiązała państwa będące stronami do zapewnienia dziecku możliwości wyrażania opinii w sprawach je dotyczących. W polskiej procedurze sądowej prawo do składania i  zgłaszania wniosków ma dziecko powyżej 13 roku życia. Z tych względów dziecko może być przez sędziego przesłuchane poza salą sądową.
Staje się to także obowiązkiem wysłuchania w każdej sprawie dziecka dotyczącej, jeśli jego stan rozwojowy na to zezwala.

Wiadomym jest, że sąd wydając orzeczenie musi kierować się dobrem dziecka. Jest to podyktowane obawą, że rodzice podbudowywani przez konflikt pomijają często zdanie swoich dzieci a przede wszystkim towarzyszące dzieciom silne więzi emocjonalne do drugiego rodzica. Do sądu należy niejednokrotnie trudna ocena , za jakim rozstrzygnięciem dobro w sprawie przemawia.

Podczas rozpoczynającego się konfliktu prawnego rodzice często za cel mają swoje racje a nie pogląd widziany oczami dziecka. Niekiedy potwierdza się, że rodzic jest trudnym słuchaczem przekazywanych informacji. Wysłuchanie dziecka w każdym wieku jest bardzo istotne. One czasami widzą więcej niż sami dorośli, a niemoc w jakim znajduje się gdy rodzice nie potrafią jego wysłuchać pogłębia się i wpływa na relacje między rodzicami. Rodzice kiedy się kłócą myślą, że mają wyłączność na swój konflikt nie dostrzegając nawet najmniejszego sensu aby dać wypowiedzieć się dziecku.
Należy rozumieć potrzeby każdego z dzieci a przede wszystkim, się z nimi liczyć. Wiele dzieci nie widzi swoich drugich rodziców ze względu na toczący się konflikt sądowy, odczuwając potrzebę widzeń. Dlatego mając to na uwadze prócz zabezpieczania ciągłości pomocy finansowej dziecku zabezpieczmy także jego rozwój psychiczny, polegający na gwarancji potrzeb o którym dziecko mówi, lub brakuje jemu odwagi by powiedzieć o tym rodzicom. Słuchajmy swoich dzieci częściej, szczególnie kiedy jednego z rodziców przy nim brakuje.

‘’ Wychowanie dzieci to zawód, który polega na tym, żeby wiedzieć, jak tracić czas po to, by go zyskać’’.  
Read more

Gdy rodzic nie chce spotykać się z dzieckiem...

Gdy rodzic nie chce spotykać się z dzieckiem...


Coraz częściej znamy takie konstrukcje prawno-sytuacyjne, gdzie nieobecny rodzic nie chce podejmować kontaktów lub wykonuje je dopiero po prośbie rodzica będącego przy dziecku. Może to być nie zrozumiałe dla wielu - czemu nieobecny rodzic nie przejawia zainteresowania dzieckiem przy którym go nie ma? Gdy wiadomo właśnie, że wykonywanie systematycznych spotkań zaspokajają naturalną potrzebę dziecka, a rodzicowi kontynuację starań o sprawy związane z ciągłym zainteresowaniem jego losami.
Każde dziecko tęskni za nieobecnym rodzicem. Jedne dzieci uzewnętrzniają to bardziej, drugie zamykają to w środku tłumacząc na swój dziecięcy język. Należy pamiętać, że nie jesteśmy w stanie zastąpić dziecku brakującego ojca czy matki. Takie reakcje spotyka się u rodziców, którzy pozostają przy dziecku. Dokonują próby tak naprawdę niemożliwej, utwierdzając się w przekonaniu że tak trzeba. Robią to ponieważ chcą bronić dziecko, aby nie doświadczało krzywdy psychicznej z faktu, że nieobecny rodzic mógł o nich zapomnieć...
Gdy staramy się zwrócić nieobecnemu rodzicowi uwagę na jego zachowanie względem własnego dziecka, to z kolei odbierane jest to jako czepianie lub prowokowanie do następnego konfliktu. Częściej zdarza się usłyszeć: ''nie mam teraz czasu''; ''długo pracuję''; ''w weekend wyjeżdżam''; ''to ty do tego doprowadziłaś/eś'' . Z reguły nieobecny rodzić będzie tłumaczył rozmowę o tym na swój sposób i działał w utwierdzeniu, że to jest podporządkowywanie a nie pomoc dziecku. Czasami wystarczy poważna rozmowa z nieobecnym rodzicem. Jednakże za w czasu należy zdać sobie sprawę z tego, iż zbyt długie nie podejmowanie działań poprzez rozmowę, czy czynności prawne burzą dziecku świat wewnętrzny.
Jeżeli nieobecny rodzic nie podejmuje w dalszym czasie kontaktów, zdecydowanym posunięciem jest skierowanie wniosku do właściwego z miejsca przebywania dziecka Sądu o uregulowanie spotkań . W następstwie tego działania, można spotkać się z oburzeniem nieobecnego rodzica. Prawne zabezpieczenie sytuacji pozwala jednakże egzekwować wykonywanie kontaktów, które są potrzebne w nierozerwaniu więzi dziecka z drugim rodzicem.
Pani Agnieszka L. z Zielonki w przesłanym liście wskazywała na brak ''zrozumienia drugiego rodzica co do podejmowanych działań sądowych''. Mając na względzie dany problem, gdy nie można ugodowo dojść do porozumienia co do racjonalności wykonywania kontaktów, pozostaje perswazja prawna. Podyktowane jest to także zabezpieczeniem na przyszłość  dziecka lub samej strony wnioskującej. Zawsze w takich sytuacjach dobro dziecka rozumiane jest dla każdego z rodziców inaczej. Dlatego jak możemy rozumieć i tłumaczyć zachowanie nieobecnego rodzica, którego trzeba nakłaniać prośbą do spotkań z własnym dzieckiem!
Po uregulowaniu (w orzeczeniu, ugodzie zawartej przed sądem lub przed mediatorem) obowiązków wynikających z wykonywania kontaktów, w razie dalszego braku zaangażowania nieobecnego rodzica możemy zwrócić się do sądu o upomnienie, a potem ukaranie karą pieniężną. Dyspozycja przepisu ma na celu uświadomienie rodzicom rangi sprawowanych kontaktów i podtrzymywanie wspólnych starań w wychowaniu.
Wielu rodziców za mało angażuje się w wychowanie dziecka twierdząc, że sytuacja odosobnienia ich do tego zmusiła. Taka odpowiedź nie może spotkać się z aprobatą, gdy mówimy o utrzymywaniu relacji z dzieckiem, które i tak rzadko widzimy. Rodzic nie będący przy dziecku powinien zadbać aby nie utracić więzi które z przyczyny zaistniałego konfliktu stają się naderwane...

Możecie także Państwo przeanalizować sytuację w której się znaleźliście z naszym prawnikiem- zamów bezpłatną konsultację na www.zapytaj.info.pl



Read more

Czy nasze dzieci wykorzystujemy do podbudowywania swojej pozycji w postępowaniach sądowych?..

Czy nasze dzieci wykorzystujemy do podbudowywania swojej pozycji w postępowaniach sądowych?..



      Po złożeniu wniosku lub pozwu do Sądu, rodzice stają się przeciwnymi stronami, walczącymi o swoje racje lub brak racji w niektórych przypadkach sami o tym nie wiedząc. Tak daleko idące przekonania wewnętrzne pociągają za sobą bardziej dotkliwe skutki, jak nie zauważanie negatywnych zachowań względem dzieci. Jeśli rozpada się związek i dochodzi do procesu, naruszana jest integralność dziecka, któremu wiek z reguły nie pozwala zrozumieć postępowania rodziców. Każdy z rodzic dąży do podbudowywania swojej pozycji sądowej. Najbardziej dotkliwym sposobem,  jak wskazuje praktyka staje się wykorzystywanie małoletnich dzieci do przeobrażenia stanu faktycznego w całej sprawie.
Proces sądowy niesie ze sobą szereg zależności. Z jednej strony wykazuje pobudki charakterologiczne rodziców, a z drugiej wpływ konfliktu na stosunki prawne, które w dużej mierze rzutują na ochronę małoletnich dzieci. Każdy konflikt w zależności od wieku dziecka wpływa na nie bardziej lub mniej dotkliwie niosąc skutki na przyszłość.

Dzieci stają się centralnym punktem relacji rodzinnej, a najbardziej osią konfliktu. Przez co tracą podłoże wychowawcze. Często warto zaobserwować jak bezwiednie nastawiamy dzieci wobec drugiego rodzica mając na celu wzmocnienie własnych więzi a nadto działanie przeciwko drugiemu opiekunowi. 
Wyniki badań więzi uczuciowych pomiędzy rodzicami a dziećmi wykazały, iż obydwoje rodzice są skłonni deklarować silniejsze więzi niż to ma miejsce w rzeczywistości, co jest zrozumiałe w kontekście uczestniczenia w procesie sądowym ( tak: Rozwód a rywalizacja o opiekę nad dziećmi, Alicja Czerederecka)

Utrzymywanie kontaktu z dzieckiem staje się jedną z ważniejszych cech gwarancji procesowych. Jednakże budzi wiele obaw sposób ich wykonywania. W praktyce rodzic opiekujący się dzieckiem na co dzień stwarza utrudnienia dla nieobecnego rodzica. Zadaniem przyjętej systematyki spotkań jest niedopuszczenie do osłabienia więzi dziecka z nieobecnym rodzicem. Ważnym tutaj czynnikiem determinującym jest osoba matki a zwłaszcza jej umiejętność adaptacji,  w nowej niezrozumiałej sytuacji dla dziecka ( w większości sprawach sądowych na czas toczącego się postępowania to matka sprawuje opiekę a ojciec powinien wykonywać kontakty. Na taką decyzję ma wpływ np. wiek dziecka).
 Należy podkreślić, że nie sprawa w Sądzie, a większe angażowanie dziecka w konflikt- manipulowanie, przeciwstawianie drugiemu rodzicowi, ograniczanie swobodnych i ciągłych kontaktów z nieobecnym opiekunem powoduje zaburzenia w rozwoju. Wciąż rosnące zjawisko wykorzystywania pozycji dziecka powoduje, że rodzice zapominają, że dziecko powinno być podmiotem wspólnych celów wychowawczych a nie przedmiotem działań.

Read more
 

Rozwód, alimenty, władza rodzicielska, dobro dziecka- prawo rodzinne dla Każdego.. Design by Insight © 2009